ცნობილ ქარველ ალპინისტს მისი მოწაფე , გინესის რეკორდსმენი ლევ სარქისოვი გაიხსენებს; 

როგორ ცხოვრობენ  ნიკო თოფურია და მამია ზაქაიძე  წლების განმავლობაში სამშობლოსგან შორს.  რას განიცდიან და რაზე სტკივათ გული  შეერთებლ შტატებში  მყოფ უხუცეს ქართველებს, მათი მემკვიდრეებისგან შევიტყობთ; გადაცემაში ასევე გავიცნობთ ცისანა ჯანაშვილს და მის მხატვრობას , კერძოდ , საქართველოს თემატიკაზე შექმნილ მის   შემოქმედებას; ;

ხელოვანს  გადაცემის წამყვანი ივანე ჯაფარიძე ოჯახის წევრებთან და მეგობრებთან ერთად გაიხსენებს;

როგორ დაარსდა  65 წლის წინ  თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში  ლიტერატურული სექცია; ვინ თავკაცობდა და რას ნიშნავდა მაშინ ეს  ფაქტი უნივერსიტეტისა და   , ზოგადად, ლიტერატურული წრეებისთვის; სტუმარი:   ზურაბ გაიპარაშვილი –  ივანე ჯავახიშვილის  სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკის დირექტორი  ;

როგორ დაარსდა  65 წლის წინ  თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში  ლიტერატურული სექცია; ვინ თავკაცობდა და რას ნიშნავდა მაშინ ეს  ფაქტი უნივერსიტეტისა და   , ზოგადად, ლიტერატურული წრეებისთვის; სტუმარი:  ზურაბ გაიპარაშვილი –  ივანე ჯავახიშვილის  სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკის დირექტორი.წამყვანი: ივანე ჯაფარიძე;

        აკაკი გაწერელეას   ვაჟიშვილი   დუდა გაწერელია, ლიტერატორი  თემურ ქორიძე და პროფესორი  გურამ ბენაშვილი  გაიხსენებენ; 

გადაცემა ეძღვნება გამოჩენილ ქართველ პედაგოგს, ლექსიკოგრაფს, ეთნოგრაფს, ფოლკლორისტს, პუბლიცისტსა და საზოგადო მოღვაწეს,  ქართული ხალხური სიმღერების ეთნოგრაფიული გუნდის, ე.წ. ,,ქართული ხოროს” შემქმნელს ლადო აღნიაშვილს. დაიბადა 1860 წელის 23 იანვარს თელავის მაზრის სოფელ შილდაში (ყვარლის რაიონი). მშობლები: მამა – სოფელ შილდის ღვთისმშობლის ეკლესიის მღვდელი და ბლაღოჩინი დიმიტრი აღნიაშვილი, დედა ეკატერინე აღნიაშვილი. დიმიტრი აღნიაშვილს მრავალშვილიანი ოჯახი ჰყავდა – 9 შვილი: რომანი, ილია, ლადო, ნიკოლოზი, ნუშო, ნინო, ვანო, ანა, ქეთევანი. სამწუხაროდ, საზოგადო საქმეებით გატაცებულ ლადო აღნიაშვილს ოჯახი არ შეუქმნია. ლადო აღნიაშვილის ბავშვობა და ყრმობა მჭიდროდ იყო დაკავშირებული ოჯახურ წეს-ჩვეულებებთან. მის მშობლიურ სოფელ შილდასთან, მის სახელოვან ტრადიციებთან. აქაურები იყვნენ დედას ლევანა (აბასაშვილი), მერი შილდელი, ლადო აღნიაშვილი. 1868 წელს  იგი შევიდა სოფელ შილდის #1 სასოფლო სასწავლებელში, რომელიც იმ წელს მისი მამის ინიციატივით გაიხსნა. 1872 წელს დაამთავრა დაწყებითი სკოლა. 1872-77 წლებში სწავლობდა თელავის სასულიერო სემინარიაში. 1877-81 წლებში გორის სამასწავლებლო სემინარიაში. 1881 წელს დაინიშნა ქართული და რუსული ენების პირველ მასწავლებლად ტფილისის სათავადაზნაურო სასწავლებელში (ინსპექტორი – ნიკო ლომოური). 1883-93 წლებში მუშაობდა ტფილისის ქართველ კათოლიკეთა სამრევლო სკოლაში. ლადო აღნიაშვილის პირველი ლექსიკოლოგიური მცდელობები უკავშირდება რუსული ენის სახელმძღვანელოს და რუსულ-ქართული უბის ლექსიკონის გამოცემას. 1883 წელს გამოსცა სახელმძღვანელო ,,პირველი ნაბიჯი რუსული ენის შესწავლაში დაწყებითი ქართული სკოლებისათვის”. 1887 წელს გამოიცა ლადო აღნიაშვილის რუსულ-ქართული (,,ნამცეცა”) უბის ლექსიკონი. ამავე წელს ლ. აღნიაშვილის ინიციატივით საძირკველი ჩაეყარა ,,ქართველთა წიგნების გამომცემელ ამხანაგობას”. განსაკუთრებულია მისი წვლილი ქართული წიგნის ბეჭდვის ისტორიაში.  შეადგინა და გამოაქვეყნა ქართული ხალხური ზღაპრების კრებული, რომელიც საფუძვლად დაედო მარჯორი უორდროპის მიერ ინგლისურად თარგმნილ „ქართულ ხალხურ ზ

დღევანდელი გადაცემა ეძღვნება ქართული  კინოს ერთ–ერთ უთვალსაჩინოეს წარმომადგენელს, საქართველოს სახალხო არტისტს (1983), შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემიის ლაურეატს (1987), ყველასთვის საყვარელ კინორეჟისორს ბ–ნ მერაბ კოკოჩაშვილს, რომელსაც დღეს დაბადებიდან 80 წელი შეუსრულდა. ვულოცავთ ბ–ნ მერაბს ამ საიუბილეო თარიღს, ჯანმრთელობას, დიდხანს სიცოცხლეს და ყოველივე საუკეთესოს ვუსურვებთ თავის ოჯახთან, თაყვანისმცემლებთან და  სამეგობროსთან ერთად. სტუმრები: კინორეჟისორები ლანა ღოღობერიძე, ელდარ შენგელაია, კინომცოდნე ქეთი ტრაპაიძეავტორი და წამყვანი: ივანე ჯაფარიძე;გადაცემის ვიდეო ბმული: https://www.youtube.com/watch?v=994wc3kOwe4&l

გადაცემა    ეძღვნება მარაბდელი მიტროპოლიტის, მეუფე თადეოზის ხსოვნას, რომელიც იანვრის თვეში განერიდა ამ წუთისოფელს.  მისდამი სიყვარული, პატივისცემა და  მონატრება გვსურს გამოვხატოთ   მის მეგობრებთან ერთად. მეუფე თადეოზი, ერისკაცობაში  მირიან იორამაშვილი, 1946 წლის  12 ოქტომბერს დაიბადა   გორის რაიონის სოფელ ფლავში, სადაც 1952 წელს შეიყვანეს რვაწლიან სკოლაში. 1973 წელს დაამთავრა გორის პედაგოგიური ინსტიტუტის ისტორია-ფილოლოგიის ფაკ-ტი და ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ ერთი წელი ქართულ ენასა და ლიტერატურას ქვეშის სკოლაში ასწავლიდა, სადაც თვ

ვიგონებთ უდიდეს ქართველს, მწერალსა და საზოგადო მოღვაწეს ბ–ნ ლევან გოთუას, რომელმაც სამშობლოს სიყვარულისთვის გულაგებსა და საკონცენტრაციო ბანაკებში თავისი სიცოცხლის მესამედი – 22 წელი გაატარა, მაგრამ ჯოჯოხეთური პირობებისა და სიკვდილმისჯილთა საკანში გამოკეტვის მიუხედავად, ყველაფერს გაუძლო და ზნეობრივად ამაღლებული დაბრუნდა სამშობლოში.      სტუმრები: ლევან გოთუას ძმისშვილი, ექიმი–ალერგოლოგი, პროფესორი ქ–ნი მაია გოთუა, პოეტი და ლიტერატორი ქ–ნი ნინო ქუთათელაძე და ბ–ნი ლევანის ექსპედიციის წევრი არქიტექტორი ბ–ნი ნოდარ ჯობაძე.     ავტორი და წამყვანი: ივანე ჯაფარიძეგადაცემის ვიდეო ბმული: https://www.youtube.com/watch?v=ocgRYoixOEo                                               

უნიკალური ძმების ცხოვრების საინტერესო ეპიზოდია მათი მეგობრობა დიდ ქართველ მხატვართან ლადო გუდიაშვილთან, რომელმაც 1976 წელს,  მათდამი მიძღვნილ მხატვრის დიდ ალბომზე ასეთი წარწერა გააკეთა „მაღალი და მადლიანი ნიჭით არიან დაჯილდოებულნი ძმები – ტარიელ და ავთანდილ ვართაგავები; ქმნიან მხატვრულ ნაწარმოებებს – ერის და ქართული კულტურის სადიდებელს. ვუსურვებ ახალგაზრდა მეგობრებს დიდ შემოქმედებით გზას ბრწყინვალების სიხარულით აღსავსეს! ლადო გუდიაშვილი. ავთანდილ ვართაგავას 1981 წლიდან მზად ჰქონდა წიგნი ლადო გუდიაშვილზე „ფერთა წერის უგვირგვინო მეფე – დღეები ლადო გუდიაშვილის გვერდით“. ხელნაწერის სახით დატოვა ბიოგრაფიული, მოგონებების წიგნი „ბედი მხატვრისა და ნახატისა“, სადაც ერთ–ერთ თავში  „ხელოვნება, ვითარცა ჯვარცმა“, წერს, რომ ჯვარი, რომელზეც მხატვარი და საერთოდ, შემოქმედი ადამიანია გაკრული თვალით უხილავია და მოჰყავს პატრიარქის სიტყვები „ადამიანმა თავისი ცხოვრებით უნდა შექმნას ჯვარი“ავტორი და წამყვანი: ივანე ჯაფარიძე;გადაცემის ვიდეო ბმული: https://www.youtube.com/watch?v=fpqwtPwStxI

ილია ჭავჭავაძის სახელობის საქართველოს მწიგნობართა ასოციაცია, რომელსაც ადრე `წიგნის მოყვარულთა საზოგადოება~ ერქვა, 1974 წელს შეიქმნა და უკვე 4 წელიწადში ე.ი. 1978 წლისათვის,  700 ათასზე მეტ წევრს აერთიანებდა. სამოქალაქო ომმა, მხედრიონელთა თარეშმა, უმძიმესმა სოციალურმა ყოფამ თითქმის დაშლამდე მიიყვანა  ეს უნიკალური ორგანიზაცია, მაგრამ წლების განმავლობაში ის მაინც ატარებდა მასშტაბურ ღონისძიებებს.                       მწიგნობართა ასოციაცია არაპარტიული გაერთიანებაა და ქვეყნის პოლიტიკურ ცხოვრებაში აქტიურად არაა ჩართული, მაგრამ წიგნებითა და მათი ავტორების დახმარებით ცდილობს ხელი შეუწყოს საზოგადოებრივი აზრის ჩამოყალიბებას. ამ საკითხთა შორის უმწვავესია ქართული ენის დაცვისა და გადარჩენის საკითხი. განსაკუთრებით საინტერესო მწიგნობართა ასოციაციაში ის გახლავთ, რომ აქ მაღალ დონეზეა საგამომცემლო საქმიანობა. უნიკალურია სასაჩუქრო მინიატურული წიგნები, რომელთა  გამოცემა პოლიგრაფიული თვალსაზრისით მეტად რთული და ძვირადღირებული პროდუქციაა. ეს წიგნები ცნობილი მხატვრების გაფორმებით, ცნობილი კრიტიკოსების ანოტაციებით ქართულ და ინგლისურ ენებზე, მცირე ტირაჟით - 300-500 ეგზემპლარი იბეჭდება და მოგებაზე არ არის გათვლილი. არ შეიძლება არ აღინიშნოს, რომ მწიგნობართა ასოციაცია 1980 წლიდან სისტემატურად გამოსცემს ბიბლიოფილთა ალმანახს `მწიგნობარი~, რომლის რედაქტორები სხვადასხვა დროს იყვნენ ირაკლი აბაშიძე, ივანე ლოლაშვილი, სოლომონ ხუციშვილი, ლევან მენაბდე. დღეს კი რედაქტორია ბ-ნი ნოდარ ტაბიძე.          სტუმრები: ლია ნადარეიშვილი, მანანა გვასალია, შოთა კობიაშვილი, რევაზ ბალანჩივაძე, ოთარ ჯანელიძე, გოგი წერეთელი.ავტორი და წამყვანი: ივანე ჯაფარიძე.გადაცემის ვიდეო ბმული: 

შოთა ხოდაშნელმა ზეპირად იცის `ვეფხისტყაოსნის~ სრული ტექსტი და ამ თვალსაზრისით, მან, ჭეშმარიტად მამულიშვილურ საქმეს დაუდო სათავე – დააარსა `ვეფხისტყაოსნის~ ზეპირად მცოდნეთა კლუბი `გონებანი გონიერსა~, სადაც 400-დე ბავშვს ბოლომდე შეასწავლა ქართული პოეზიის ეს შედევრი.სწორედ `ვეფხისტყაოსნის~ ზეპირად ცოდნის გამო იყო, რომ აღტაცებული აკადემიკოსი კორნელი კეკელიძე შუბლზე ეამბორა ჯერ კიდევ სრულიად ახალგაზრდა 18 წლის პოეტს.შოთა ხოდაშნელს გამოცემული აქვს 200 წიგნი, რომელთა შორის 50-დე საბავშვო და 12 იუმორისტული კრებულია.ავტორი და წამყვანი: ივანე ჯაფარიძე

გადაცემაში საუბარია ტაო–კლარჯეთის უნიკალური ქართული ძეგლების დღევანდელი მდგომარეობისა და ახალი აღმოჩენების შესახებ.სტუმრები: ლევან წიქარიშვილი და ბებურ გოზალიშვილი.ავტორი და წამყვანი: ივანე ჯაფარიძე

გასრულდა მე-3 ათასწლეულის   კიდევ ერთი წელიწადი. მოდის ახალი 2015 წელი, რომელსაც იმედითა და რწმენით ხვდება ჩვენი ხალხი, საქართველოს მოსახლეობა, უცხოეთში გადახვეწილი ქართველობა, რომ აწი მაინც მიეცემათ საკუთარ სამშობლოში დაბრუნების შესაძლებლობა.    2014 წელმა არაერთ სიკეთესთან ერთად გულისტკივილიც მრავლად მოგვიტანა. მრავალი ღირსეული, გამორჩეული მოღვაწე განერიდა წელს ამ წუთისოფელს, რომელთაც შეეძლოთ სმშობლოსა და ხალხის საკეთილდღეოდ კვლავ დიდი რუდუნებით ეღვაწათ. ვიხსენებთ პოეტსა და მთარგმნელს თამარ ერისთავს, დიდ მეცნიერსა და საზოგადო მოღვაწეს აკადემიკოს ჯუმბერ ლომინაძეს, უხუცეს ქართველ ემიგრანტს პეტრე ხვედელიძეს, მხატვარ–გრაფიკოსს ემირ ბურჯანაძეს და დიდებულ სპორტსმენსა და მოქალაქეს, თბილისის "დინამოს" ოქროს ხანის კალათბურთელს, საბჭოთა კავშირის არაერთგზის ჩემპიონსა და პრიზიორს, ევროპის თასის მფლობელს ვაჟა ჟღენტს. მართალია, დაგვაკლდა მათთან შეხვედრისა და ურთიერთობის სიხარული, მაგრამ სანუგეშოდ ის დაგვრჩა, რომ მათ ხმას კვლავ არაერთხელ მოისმენს სრულიად საქართველო.                 პროგრამა `ჩვენი საგანძურის~ დღევანდელი გამოშვება, 2014 წლის ბოლო გადაცემაა და არ შემეძლო ახალი წლის ზღურბლზე კიდევ ერთხელ არ გაგვეხსენებინა ის შესანიშნავი მამულიშვილები, რომელთაც მრავალი სიკეთე და უდიდესი საგანძური დაუტოვეს მომავალ თაობებს. სწორედ ერისა და ქვეყნისათვის გაღებული სიკეთე ქმნის პიროვნების პორტრეტს, რომელსაც დავიწყება არ უწერია.   ღმერთმა ნათელში ამყოფოს ჩვენგან წასული დიდებულ მოღვაწეთა სულები, თქვენ კი ძვირფასო თანამემამულენო, გილოცავთ შობა-ახალ წელიწადს. bედნიერება, გამრავლება, გახარება, სიკეთე, ხვავი და ბარაქა დაგბედებოდეთ ახალ 2015 წელს. ეს წელი ყოფილიყოს ჩვენი იმედებისა და სურვილების შესრულების წელი. გაბრწყინებულიყოს ჩვენი ქვეყანა ისე, როგორც ეს ყველა ჭეშმარიტ ქართველს სურს. ბედნიერება არ მოგკლებოდეთ მრავალჟამიერ ძვირფასო მეგობრებო!

უკვე ხუთი წელია, რაც ლიტერატურულმა ჟურნალმა `ხელეურმა~, რომელმაც შემდგომ ობიექტური მიზეზების გამო იცვალა სახელი და ამჟამად `ანეულის~ სახელწოდებით გამოდის, ჩვენი სასიქადულო მწერლის რევაზ ინანიშვილის სახელობის პრემიის მოსაპოვებლად დააარსა `ერთი მოთხრობის კონკურსი~, რომელშიც კომპეტენტური ჟიური გამარჯვებულებს, პრიზიორებსა და ნომინანტებს გამოავლენს, რომელთაც შესაბამისად პრემია, დიპლომები და პრიზები გადაეცემათ. თბილისში, მწერალთა სახლში გაიმართა წინა წლების პრემირებული ნაწარმოებების მიხედვით შედგენილი კრებულის წარდგენა და რევაზ ინანიშვილის სახელობის პრემიის 2014 წლის ლაურეატთა დაჯილდოება.  კონკურსზე ასამდე ნაწარმოები იყო წარდგენილი. აქედან ჟიურიმ, რომელსაც თემურ ჩალაბაშვილი თავმჯდომარეობდა გამოავლინა სამი გამარჯვებული 1. ბექა ქურხული 2. ნინო ქადაგიძე 3. ნათია როსტიაშვილი.  ლელა თოთაძე, ნინო ჭინჭარაული და ალექსანდრე პაიკიძე დაჯილდოვდნენ პრიზებით, ხოლო 6 ნომინანტს გადაეცათ დიპლომები. რევაზ ინანიშვილს იგონებენ პოეტები ბელა შალვაშვილი და თამარ შაიშმელაშვილიავტორი და წამყვანი: ივანე ჯაფარიძე

ანა კალანდაძე როგორც ქარიშხალი ისე შემოვიდა ქართულ პოეზიაში და მრავალი შეტევის მიუხედავად, ძვრაც ვერ უყვეს, რადგან პირველივე დღიდან აღიარა იგი ქართველმა საზოგადოებამ უდიდეს პოეტად.         ანა 22 წლის იყო, როცა მწერალთა კავშირში  ლექსები წაიკითხა. მწერლები აღფრთოვანებას ვერ მალავდნენ. ერთმანეთს დიდი შემოქმედის დაბადებას ულოცავდნენ. ამ შეხვედრის მეორე დღეს მწერალმა გერონტი ქიქოძემ ასეთი ჩანაწერი გააკეთა: „1946 წლის 25 მაისი დიდი თარიღია ქართული ლიტერატურის ცხოვრებაში. მწერალთა სასახლეში ოცდაორი წლის ქალიშვილმა ანა კალანდაძემ თავისი ლექსების რვეული წაგვიკითხა მსმენელებით სავსე დარბაზში. ამ დღიდან იწყება ქართული ლირიკის აღორძინება... მისი ლექსები უფრო რელიგიურ ჰიმნებს ჰგავს, ვიდრე პირად ლირიკულ აღსარებას. მომცრო ტანისა, მშვენიერი თვალები და მიმზიდველი სახე აქვს. თავი უბრალოდ უჭირავს, მაგრამ ღირსეულად. რა მშვენიერია მისი კითხვის მანერა, უკეთ ვთქვათ – უმანკოება. მისი ხმის მუსიკა ახლაც მესმის. თუ ჩემს ასაკში ან მდგომარეობაში კიდევ შეიძლება ბედნიერი წუთების განცდა, მე ის გუშინ განვიცადე".   მოგვიანებით მწერალმა გურამ ასათიანმა ანაზე დაწერა: ვაჟა ფშაველას აქვს ერთი ნაკლებად ცნობილი ბალადა „ანნა–ბულბული." როგორ იქცა ობოლი გოგონა ჩიტად, როგორ გალობდა მერე ყველა გულნატკენზე, ყველა მოურჩენელ სატკივარზე, როგორ ამრთელებდა თავისი გალობით ყველა ჭრილობას, როგორ იქცა მთელი მისი არსება სინაზის და სიყვარულის საყვირად... მისი დამწერი თითქოს მართლა გრძნობდა, რომ საქართველოს ოდესმე უთუოდ მოევლინებოდა ასეთი სული..."            აკაკი ბაქრაძემ ანას გამოჩენას ქართულ პოეზიაში სულიერი ამბოხება უწოდა: „მიმაჩნია, რომ ეს იყო ყველაზე დიდი ამბოხება საბჭოთა კავშირის წინააღმდეგ, მხოლოდ სულიერი ამბოხება; ამ ლექსებმა და, ამ ა

წმ. ანდრია პირველწოდებულის სახელობის ქართულ უნივერსიტეტში  წიგნის „ქვეყნის სიყვარულში განვლილი წლების“ წარდგენა ბ-ნი როინ მეტრეველის საიუბილეო საღამოდ და ნამდვილ ბენეფისად გადაიქცა. კრებული შეადგინეს პროფესორებმა სერგო ვარდოსანიძემ ვახტანგ გურულმა და ლევან ჯიქიამ, რედაქტორი სერგო ვარდოსანიძე. წიგნში მკაფიოდაა წარმოჩენილი როინ მეტრეველის ღვაწლი, გაწეული სხვადასხვა მიმართულებით, ეხება ეს მეცნიერებას, სახელმწიფოს მართვას, განათლებისა და მეცნიერების ორგანიზაციას, პედაგოგიურ მოღვაწეობას თუ სხვა ცხოვრებისეულ საკითხებს.                                   

არიან ადამიანები, რომლებიც ბედის უკუღმართობის გამო ადრე მიდიან ამ ქვეყნიდან, მაგრამ თავიანთ შემოქმედებას, კაცურკაცობის მადლს, ნაშრომსა და ნაღვაწს სამუდამო საგზლად უტოვებენ შთამომავლობას. სწორედ ასეთი მოღვაწე იყო შესანიშნავი მკვლევარი და მეცნიერი, სპეტაკი სულის ადამიანი, დიდი ქართველი მამულიშვილი, არქეოლოგი გიორგი ლომთათიძე. იგი, ქართველ არქეოლოგთა იმ თაობას მიეკუთვნება, რომელმაც საფუძველი განუმტკიცა დიდი ივანე ჯავახიშვილისა და პირველი თაობის ქართველ ისტორიკოსთა მიერ დაწყებულ საქმეს, ახალი სული შთაბერა ქართული არქეოლოგიური აზრის განვითარებას. გიორგი ლომთათიძეს იგონებენ: გივი ჟორდანია, ანდრია აფაქიძე, ცისანა ჩიკოიძე, რუსუდან ჯანაშია, ნინო ჯავახიშვილი, ვახტანგ ჯაფარიძე, გურამ ბედოშვილი, ოთარ ჯაფარიძე, ივანე ჯაფარიძეავტორი და წამყვანი: ივანე ჯაფარიძე

ანდრია აფაქიძე იყო მეცნიერებათა აკადემიის პირველი აკადემიკოსი არქეოლოგი, აკადემიის საზოგადოებრივ მეცნიერებათა განყოფილების პირველი აკადემიკოს-მდივანი არქეოლოგი. შექმნა საქ. მეცნ. ეროვნული აკადემიის პრეზიდიუმთან კომპიუტერული სამეცნიერო-საინფორმაციო ცენტრი, სადაც თავმოყრილი იყო ცნობები ქართული არქეოლოგიური ძეგლების შესახებ.